Een eettentje in een klein dorpje in Noord-Italië. Zij ruimt steunend vanuit vet aangezet ongenoegen tafels af en neemt zuchtend bestellingen op. Hij serveert wat hij kookt min of meer vrolijk aan de gasten. Menu dal giorno, brassato e linguini, perfetto, con acqua e vino bianco.
Het eten kan hier gewoonweg niet slecht zijn. Dit is een kleine gemeenschap waarin men elkaar goed op de hoogte houdt. De manieren daarentegen wel, toegegeven, bij uitzondering. Hier loopt het volledig uit de varkenspoten.
De fritto misto aan het tafeltje hierachter wordt teruggestuurd. Ze hadden de primo nog niet gehad. Hij brengt het zonder morren terug. Dan stijgt er uit de keuken een zeer luid en hels gefoeter van haar op. Wat hij wel niet denkt. Zij maakt alles schoon en hij doet eigenlijk niks. Ze zou eigenlijk zijn culo schoon moeten maken en meer van die oneffenheden.
Het terras beweegt ongemakkelijk. De storm in keuken neemt toe. Vier zware kerels kijken in hun glas bier. Een vader bedekt de oren van zijn zoontje, dat lijkt te gaan huilen. Als het kookpunt nadert, roept de vader haar tot de orde terwijl hij naar zijn zoontje wijst. De storm gaat liggen maar blijft broeien.