Nog sporadisch vliegen er vlinders door onze stadstuin. Waar voorheen een diverse mix van insecten de tuin bevolkten, is hun aantal gereduceerd tot een paar bijen en hier en daar een mug of vlieg. Ik raadpleegde wetenschappelijke Google-studies die in de sterke afname van de insecten de verstoring van de biodiversiteit beschrijven. En waarschuwen voor de gevolgen voor de natuur en de consequenties voor de mensheid. Dat voelt aan als de boodschap van naderend onheil.
In dezelfde relatief grote stadstuin groeien imposante pompoenplanten. Dit voorjaar zaaide ik in bloempotten pompoenzaad en zette deze in de kleine glazen kas en wachtte af. Ik wist niet wat ik verwachten kon, want het was de eerste keer. Verbazingwekkend snel groeiden er kleine plantjes die ik vervolgens op verschillende plaatsen in de tuin plantte.
Sindsdien loop ik iedere dag, vaak nog voor het ontbijt, de tuin in om te kijken hoe de pompoenplanten er bij staan. Ik kijk met onbevangen bewondering naar de schoonheid van de imposante grote bladeren en gele bloemen. En de eerste aanzet tot een pompoen. Die er uit ziet als een gele ui en die mijn hoofd op hol brengt door daarin een pan pompoensoep te herkennen.
Er is nog leven in de tuin en zag ‘er is nog hoop’ in Kröller Müller, Het leven kan niet stuk ook al doen wij onze uiterste best.