In de onderste bak van de groenteafdeling van de supermarkt lagen de bruinrode zoete aardappelen die ik zocht. Ik keek naar de verkoopprijs. Die me heel redelijk leek, zeker toen ik die verbond aan de te verwachten fluweelzachte smaak.
Tot mijn verbazing las ik, op het label, dat de zoete aardappelen geïmporteerd waren uit Honduras. De aardappelen waren daar geteeld en vervolgens getransporteerd met een vliegtuig, neem ik aan, over een afstand van 8.750 kilometer naar Nederland. Daarna in een vrachtwagen overgeladen en afgeleverd bij mijn buurtsuper. Ik pakte een grote aardappel in mijn hand en vroeg me af of de boer er een ’fair trade’-prijs voor had ontvangen. En wat de tussenhandel in Nederland eraan verdiend zal hebben. Ik realiseerde me ook dat het transport, door het kerosine- en benzinegebruik, CO2-uitstoot et cetera een belasting is voor het milieu.
Op de zaterdagmarkt begin oktober was er bij de regio/biologische groentekraam voor een redelijke prijs aanbod van zoete aardappelen. We informeerden naar de kwaliteit en smaak. En kregen als antwoord louter superlatieven. Waar in de regio zijn de zoete aardappelen geteeld, vroeg ik aan de verkoopster. Ze noemde een dorp zo’n tien kilometer vanaf hier.