Dit wordt mijn laatste tekst voor IN2023. Ik sluit dit jaar af met een ultrakorte beschrijving van een dag, zomaar een dag met het betoverende gewicht van het bestaan. Het licht na het slapen dat zich voordoet als opstijgen uit de dood. Strekken van ledematen en in beweging komen. Warmte van de douche, maximaal drie minuten, aankleden en haren kammen. Bij het ontbijt het kleine gebaar en de grote emotie. De herinnering aan de recente treinreis van vier en half uur met de Eurostar naar Parijs. Daar in de hoofdstad van Frankrijk bezoeken aan tentoonstellingen van moderne en hedendaagse kunst. Het vergaren van kennis om de intuïtie aan te scherpen en het leven van alledag van andere inzichten te voorzien. En de schoonheid intens te ervaren. Door simpelweg te kijken naar tastbare objecten in het moment.
Vier
Op 16 maart 2023 beschreef ik hoe ons huis verandert als onze vier kleindochters bij ons zijn. De fabelachtige transformatie van de woonvloeren door nieuwe patronen van speelgoed, kleding, boekjes en tekenpapier. Ze zijn dan helder hoorbaar door hun verhalen, zingen en dansen.
Vijf
Recent is het vijfde kleinkind geboren, een prachtige jongen. Volop aanwezig en in de groei.
Heerlijk Albert en gefeliciteerd met al dat kleinkroost. Dat spulletje alleen al houd je met beide voeten op de aarde en laat je zien wat wel of niet relevant is in al het dagelijkse wereldse gedoe. Schoonheid is het echte brood waarvan wij leven! In Parijs, in je tuin, het ochtendlicht tussen de gesloten gordijnen. Zet het voort in 2024 met en in alles dat je dierbaar is.
Dank Map voor je respons. Fijn en stimulerd om te weten dat het gelezen wordt. Een goed en voorspoedig 2024 gewenst. Albert.