Ouwe lul in de groei

apr 13, 2023

Staand op het fietspad voor het stoplicht. Hoorde ik ineens een mannenstem: ‘He oude lul het is groen’. Ik draaide me om en wilde een gesprekje met hem van man tot man beginnen. Voelde dat de sfeer tussen ons zich daarvoor op dat moment niet leende. De man passeerde me op zijn sportfiets en siste ‘val toch dood ouwe’. ‘Ik zal er mijn best er voor doen,’ riep ik hem spontaan na.

Later die dag keek deze ‘oude lul’ vertederd naar bloeiende tulpen in de tuin. Waarvan ik de bollen een aantal maanden geleden in de grond had begraven. In onze tuin voltrekt zich, evenals vorig jaar en het jaar daarvoor, weer het wonder. Maanden leek de tuin in een onveranderbare stilstand. Het einde van het leven, zoiets als de dood dus. Althans dat neem ik aan, want ik was nog nooit dood.

Nu zaai en plant ik tomaten, goud- en zonnebloemen, pompoenen en meer in de aarde. Een zorgvuldig en beloftevol karweitje. Waarbij het ongewis is dat ze op zullen komen en door zullen  groeien, te eten zullen zijn of in hun bloemenpracht een meerwaarde zullen worden. De tijd, voor zover beschikbaar, zal het leren.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *