In het midden van mijn leven liep ik door een donker bos. Ik was de weg kwijt.*
Om ons heen klinken vreemde stemmen en rare geluiden. Oorlogstaal en duizend tegenstrijdige berichten uit dezelfde bron. Verdraaiingen en xenofoob gewauwel. Zweverig mumbo-jumbo over wat de wetenschap en de media te verwijten valt. Baldadige aantijgingen en verwijten van rioollucht.
Ik probeer het te plaatsen. Soms lukt dat. Maar lukt het ons allen ook? Slagen wij erin om samen met onze kinderen en hun leraren de bewasemde ruiten schoon te vegen? Om eigenstandig en open te denken? Om te twijfelen aan zekerheden en te blijven zoeken naar antwoorden die nog beter aansluiten op de vragen?
We kijken uit naar een opmerkelijk jaar. Russische, Chinese, Hongaarse, Poolse, Amerikaanse nationalistische autocraten (onder meer) hopen via propaganda, censuur en zelfs moord een wereld te vormen naar hun getordeerde idealen. Dolende geesten, ook in Nederland, volgen dat pad. Door dat donkere bos. Ze zijn de weg kwijt, maar zien dat niet zo.
Onze voorsprong op hen is hopelijk: dat wij weten dat wij soms dwalen.
* Vrij naar Canto I, Inferno, van Dante