Als half geboren Fries en jaren werkzaam in Groningen is het vlakke uitgestrekte land me dierbaar. Zover het oog reikt een strakke horizon, groen gras, hier en daar bomen, moderne boerderijen afgewisseld met verfijnd cultureel erfgoed. Soms clusters van windmolens voor de schone energie. Ah…Nederland is hier niet vol.
Tijdens het toeren met de fiets langs dorpen in de genoemde provincies werd ik soms ingehaald door enorme grote landbouwmachines. Waarvan het dak even hoog is als de nok van de huizen in zo’n dorp. Later zag en hoorde ik die machines het gras snel en efficiënt maaien en afvoeren naar de boerderijen.
Het is een gegeven dat veel koeien van de boeren bedrijven een groot deel van hun leven in een stal doorbrengen. Ze vermenigvuldigen zich en produceren daar liters melk en kilo’s vlees. Als maatregel om die ongewenste situatie van de koeien ‘op stal’ te verbeteren is een tegenbeweging gaande. Die las ik op de plastic verpakking van Weiderund Tartaar van het merk: Van dichtbij uit Nederland. Daarop staat de mededeling dat ‘koeien meer dan 120 dagen per jaar minimaal 6 uur per dag in de wei’ verblijven. Althans de koeien, zo las ik het, die met hun vlees de tartaar geleverd hebben.