Kijken wij terug naar al die dingen die zo ingewikkeld, onbereikbaar, veraf en nastrevenswaardig om te kunnen, te weten of te versmaden waren, de dingen die ons nu zo gewoontjes voorkomen omdat we ze kunnen, kennen, afwijzen of doorzien… De dingen waar we tegenop zagen waar we nu om lachen.
Nee, wij kijken liever naar al dat licht: dat van de zon op het water, dat van de vliegtuigen die overvlogen terwijl wij aan de grond bleven, dat licht op de gangboorden van de boten die langs voeren, dat van Kerstmis aan het plafond in dat illegale bootcafé, dat in de ogen van de lieve meisjes die zich aan onze ouderdom niet ergerden ondanks onze buitengewoon tijdgebonden outfit, onze vet- en vleeslagen op kop- en heuppartij, onze blik als van hun vader…
Laten we het niet hebben over de lafheid in onze keuzes en niet over de kwelling die de leeftijd ons oplegt, maar de blik richten op wat voor ons ligt: de vele prachtige herinneringen aan heerlijke dagen – goed dat we die mogen meemaken, grondstof voor verhalen waarvoor we dit uiteindelijk allemaal doen – dragers van de belofte van het vooruitzicht, van wat allemaal komen gaat.