‘Aan de kant, aan de kant,’ hoorde ik iemand roepen toen ik met mijn fiets stond te wachten voor het rode stoplicht. Ik keek achterom en zag een vrouw op een fiets met grote snelheid op me afkomen. De vrouw schampte langs mijn linker bovenarm en kwam tot stilstand.
‘Kun je niet uitkijken,’ riep ze met overslaande stem en keek me verwijtend aan. ‘Niemand geeft elkaar nog ruimte en jongeren hebben geen respect voor mensen van mijn leeftijd. Gisteren ben ik zeventig jaar geworden en ik fiets nog iedere dag, op eigen kracht, naar de stad voor de boodschappen.’
‘Ik ben drie jaar ouder dan u en fiets ook nog,’ zei ik bijdehand. Ze keek me doordringend aan en riep: ‘Wij zijn verantwoordelijk voor onze eigen daden, ik ga rijden’. Ze negeerde het rode stoplicht en reed de brede autoweg op.
Naast me was een jonge vrouw met een meisje gaan staan. Beiden met een, zo te zien, nieuwe fiets. De vrouw, duidelijk zichtbaar haar moeder, zei tegen haar dochter: ‘Wat die oude mevrouw deed mag jij nooit doen. Dan kun je een ongeluk met een auto krijgen en dood gaan. Daar ben jij nog veel te jong voor.’